Çağlayan yollarından, ses versem duyar mısın

Allam adliyeye gittim çok mutluyum. İnsan Çağlayan Adliyesi gibi bir yere gittiği için, icrada dosya aranırken filan mutlu olur mu, ben feci oldum. Koridor insanıyım ben, sürünmeyince kaşınıyorum. Yaptığım iş de, bi suç duyurusu bi 89/1 itirazı. Olsun, o da iyidir, saatlerce duruşma beklediğimiz günlere sayarız.

Sabah kalktım, hava güzel, sıkıntım da bitti. E madem güzel olayım bugün dedim. Ama Allah kimseye benimki gibi bir en yakın arkadaş vermesin.

Buna mesaj attım: "depresyonun tabutuna bir çivi daha: mini etek :))))" diye. Birkaç saat geçti, sonra bir şey sormak için telefon ettim. Meğer dumura uğramış çocuk :) Güzel bozdu sağolsun.

*
Koridorda güzel bi arkadaşımı gördüm, çıkışta da tam "Ya Sultanahmet ne güzeldi, kapısında milli piyangocu Kasım Abi vardı çay içerdik, ayaküstü iki laf ederdik filan..." diye düşünürken biri seslendi... Baktım, Kasım Abi! Çağlayan'daymış artık, B kapısında.

Çay içmedik bu sefer, vaktim yoktu. Ama o kadar sevindim ki.

Avukatlık, o kadar "adliyeden" yapılması gereken bir şey ki.
Çağlayan bile olsa.

*
Çağlayan'da suç duyurusu yapmak için, eğer telefonda ve koridorda danıştığım arkadaşlarımı dinleseydim 5-6 ve 7. katlarda dibi görünmeyen arayışlara girecektim. Halbuki kolaymış. Ki ben ne zaman bana denileni yapmayıp kafama göre takılsam kesin yanlış olur, ama bu sefer yüreğim beni doğru yere götürdü. Anca böyle şeyler için doğru yere götürsün zaten, aferim.

O heykelli giriş var ya, -3'teki. Müracaat savcıları orada. Heykelin sol tarafındaki girintide. O girintiden girip koridorun solundan devam edince danışma masası gibi bir şeye ulaşıyorsunuz, "yer şurası suç da şu" diyorsunuz, sizi savcıya gönderiyor. Enteresan bir şekilde, gerçekten kolay. :)

*
Adliye <3